Sensomotorische integratie betekent letterlijk het samenbrengen van informatie die binnenkomt uit je zintuigen met de informatie die uitgaat via je motoriek en die op zijn beurt weer informatie via je zintuigen bij je binnen brengt. Een vicieuze cirkel dus, of beter gezegd een sneeuwbaleffect.
De zintuigsystemen zijn:
het evenwichtsorgaan, de tast, het zien, het horen, de reuk en de smaak. In de sensomotorische integratietherapie wordt vooral gewerkt met de eerste twee van deze vijf. Kinderen kunnen overgevoelig zijn op een van de gebieden, of ondergevoelig, of prikkelzoekend. Die laatste groep dat zijn de kinderen die overal aan zitten te friemelen, of alles in hun mond steken (iets wat babys normaal doen), of die ineffectief bewegen zoals alsmaar rondrennen, zich laten vallen en geen gevaar lijken te kennen.
Ondergevoelige kinderen krijgen niet de prikkel om tot actie over te gaan, ze blijven bijvoorbeeld maar wat liggen en hebben geen drive tot bewegen (al kan daar natuurlijk ook een stukje karakter in meespelen). Tactiel (tast) overgevoelige kinderen ervaren elke kriebeling op hun huid als een rotgevoel, hebben een grote hekel aan haren knippen of tanden poetsen of aan vieze handen en zijn meestal niet knuffelig te noemen. Vestibulair (evenwichtsorgaan) overgevoelige kinderen worden al draaierig bij het minste dat ze bewogen worden. Zij zitten dan ook het liefste rechtop zonder gewiebel en vermijden dingen als omrollen, koprollen, draaimolen, een wiebelige ondergrond of de achtbaan.
Baby's
Ook bij baby’s is een probleem in de sensomotorische integratie mogelijk, bijvoorbeeld:
Een baby verstart en blijft strak op de onderlaag liggen of liever nog zitten in een rustige stoel en komt niet tot omrollen.
Stoeien en omhoog gehouden worden vindt hij of zij helemaal niet leuk.
Of de baby gilt zodra de luier verschoond is en de nieuwe weer vast gemaakt moet worden. Of de kleine beweegt zich billenschuivend voort met de voetjes zo gedraaid dat de voetzolen vooral maar niet de vloer zullen raken. Kleertjes irriteren snel. Hard plastic speelgoed is prima, maar een knuffeltje vindt hij maar niks. En er wordt ook niets in de mond gestoken. De 8-maandenhapjes willen maar niet lukken terwijl die van 6 maanden er wel in gaan. Een wat grotere baby kan blijven "vliegeren" met de armen en benen in de lucht gestoken als hij op zijn buik ligt en kan niet tot effectief voortbewegen komen.
Of de kleine blijft te slap aanvoelen, komt niet tot los zitten en het hoofdje blijft soms "alle kanten op schieten".
Herkent u dit, dan kan het zijn dat uw kindje veel baat heeft bij een behandeling gericht op de sensomotorische integratie en zo soms snel van de 'problemen' af is.
